Moet ik trigger-voedsel juist wel of niet in huis halen als ik eetbuien wil doorbreken.

In principe ben ik geen grote voorstander van het niet in huis halen van eten dat je lekker vindt. In de vorige blog lees je waarom. En toch kies ik er in sommige coachtrajecten voor om bepaalde eetverleidingen te vermijden. In deze blog neem ik je mee in de keuzes die ik hierin maak als eetgedrag coach, maar ook als ervaringsdeskundige. 

Is het niet in huis halen van trigger-voedsel verstandig?

Het lijkt heel logisch: als je trigger-voedsel niet in huis haalt, kun je het ook niet eten. Maar helaas is het in de praktijk niet zo simpel. Op het moment dat je eetdrang ervaart (doordat de ‘verkeersregelaar’ in je hersenen al dan niet foutief een eetimpuls afgeeft), kun je alsnog snel even naar de supermarkt gaan om je eetbuivoedsel in huis te halen. 

Bovendien lost het wegnemen van eetbuivoedsel het eetprobleem niet op. Als het zo simpel zou zijn, dan zou het doorbreken van eetbuien appeltje-eitje zijn. Eetbuien zijn geen kwestie van simpelweg voedsel vermijden; er is een interne drijfveer die de eetdrang activeert.

Het is ook niet realistisch om te denken dat je trigger-voedsel altijd kunt vermijden. Je huisgenoten (partner, kinderen, …) hebben wellicht ook wel eens behoefte aan jouw trigger-voedsel. Zij hebben wellicht andere ideeën over welk voedsel in huis wordt gehaald. Bovendien zul je bij speciale gelegenheden eventueel ook eten in huis halen of ermee geconfronteerd worden. 

Maar zorgt het hebben van trigger-voedsel in huis er dan niet voor dat ik juist méér eetbuien krijg? 

Ik snap helemaal dat je je afvraagt of die koekjes of chips in huis niet juist zorgen voor méér eetbuien. Immers, minder verleiding zou tot minder eetdrang moeten leiden. Dit klopt echter alleen als het voorhanden hebben van eten, jouw enige eetbuitrigger is.

Als je een verstoorde relatie met eten hebt, spelen vaak dieperliggende factoren een rol:

• Misschien zet je eten in om bepaalde emoties niet te hoeven voelen. 
• Misschien zet je eten in om je overprikkeld zenuwstelsel te reguleren. 
• Misschien zet je eten in om vervelende taakjes niet te hoeven uitvoeren. 
• Misschien grijp je naar eten, omdat je in de basis simpelweg te weinig eet. 
• Misschien grijp je naar eten, omdat je oververmoeid of gestrest bent.       
• ...  

Eten in huis hebben is een van de vele triggers die je kunnen aanzetten tot eten, maar vaak zijn het de bovenstaande triggers die de echte drang naar eten uitlokken. Het niet in huis halen is dan niet de oplossing. Als je eetdrang ervaart als gevolg van een of meerdere bovenstaande triggers, zul je altijd wel iets vinden om die behoefte te vervullen. Dat is althans mijn ervaring.  

Het is dus veel waardevoller – zeker voor de lange termijn – om aan de slag te gaan met bijvoorbeeld emotieregulatie, zenuwstelselregulatie, met regelmatig en gestructureerd eten, enz.  

Som is het WEL verstandig om trigger-voedsel niet in huis te halen

Hoewel het volledig vermijden van trigger-voedsel niet de oplossing is, kies ik er in coachtrajecten soms voor om dit tijdelijk wel te doen of het meer te reguleren. Waarom? Omdat er daardoor ruimte ontstaat om met achterliggende triggers aan de slag te gaan en om het enigszins 'makkelijker' te maken. 

Ook kunnen eetbuien een GEWOONTE zijn geworden. De oorspronkelijke eettriggers die in het verleden eetbuien hebben uitgelokt, zijn misschien verdwenen, maar de gewoonte om bij bepaalde situaties (bijvoorbeeld alleen thuis zijn, tv-kijken, ...) te eten is gebleven. Om die gewoonte te doorbreken, kan het soms helpend zijn om bepaalde producten tijdelijk niet in huis te halen. 

Dit is echter heel persoonlijk en vraagt ook om een persoonlijke aanpak. Er is niet één goede manier om met trigger-voedsel om te gaan. Zelfs mensen met een fijne relatie maken hier bewuste keuzes in. Want ook al is je relatie met eten goed, iedereen zal zo nu en dan verleid worden om meer te eten dan nodig is. 

Soms kan het de overweging waard zijn om tijdelijk bepaald voedsel niet in huis te halen. Niet omdat het niet mag, maar als onderdeel van het herstel en het doorbreken van eetbuigewoontes. Je kunt stap voor stap je trigger-voedsel herintroduceren in je eetpatroon op een manier die veilig voelt voor jou. 

In mijn coachtraject kan ik je daarbij helpen. Ik leer je om bewuste eetkeuzes te maken en bepaalde automatische reacties in je hersenen te herprogrammeren. Ook gaan we samen ontdekken welk eten je wel/niet in huis wilt hebben en in welke hoeveelheid. Laat vooral los ‘zoals het hoort’ en ontdek wat werkt voor jou. Zo krijg je ook langzaam weer vertrouwen in jezelf rondom bepaald eten. 

Eetverleidingen zullen er altijd zijn

Het is goed om te beseffen dat eetverleidingen altijd aanwezig zijn. Dit geldt voor iedereen, jij bent hier niet ‘uniek’ in. Hoewel de drang naar eetbuien uiteindelijk zal afnemen, zal de drang naar eten nooit helemaal verdwijnen. Dat komt doordat eten altijd belonend is. Er is een structuur in je hersenen – de nucleus accumbens – die dopamine afgeeft bij het eten en jou een fijn gevoel geeft. 

Ik heb inmiddels een hele fijne relatie met eten, maar ook ik ervaar nog af en toe eetdrang. Soms kies ik er bewust voor om bepaalde producten in mindere mate in huis te halen. Vooral producten die door de voedselindustrie supersmakelijk zijn gemaakt en dooreten stimuleren, ook al heb je genoeg gehad. Dit doe ik niet vanuit restrictie (ik mag dit niet) maar vanuit zelfzorg (ik hoef dit nu even niet). 

De realiteit is dat het soms gewoon makkelijker is om iets supersmakelijks niet in de buurt te hebben, ongeacht of je een eetprobleem hebt. En daar is helemaal niets mis mee.

Het stoppen met diëten maakt eten minder "triggerend". 

Een van de grootste oorzaken van eetbuien is diëten en het daaraan gekoppeld verlangen om af te vallen. Wanneer afvallen het doel is, negeren we vaak onze natuurlijke honger- en verzadigingssignalen. We laten ons leiden door rigide eetregels, die er zogenaamd voor moeten zorgen dat we afvallen.

Maar hoe meer restricties we onszelf opleggen, zowel fysiek als mentaal, hoe groter de aantrekkingskracht van 'verboden' voedsel wordt. Vaak verlangen we naar eten dat we niet eens heel erg lekker vinden. Duo Penotti was vroeger mijn eetbuivoedsel. Ik lepelde met gemak een halve pot Duo Penotti leeg tijdens een eetbui. Vond ik dat echt lekker? Nee, niet bepaald, maar omdat ik het op andere momenten niet mocht eten van mezelf, verloor ik er de controle over tijdens een eetbui.  

Ik heb nu altijd een pot Duo Penotti in huis en – dit is een beetje gênant – deze pot staat inmiddels al één jaar voor een kwart leeg in de kast. Heel soms heb ik er zin in en dan smeer ik een lekkere dikke laag op geroosterd brood. Maar nu ik het altijd mag, vind ik het helemaal niet meer bijzonder. Gek is dat.  
 
Het is een bevrijdende ervaring als je merkt dat je trigger-voedsel geen macht meer over je heeft. Je kunt in de buurt zijn van elk soort voedsel zonder bang te zijn voor een eetbui. Iedereen bereikt dit op zijn eigen manier en tempo en het is oké als je er NOG niet bent. Weet alleen dat dit zeker mogelijk is!

Wat kun je NU doen om met trigger-voedsel om te gaan?