Voordat Corona ons leven binnen sloop, was ik een fanatieke sporten. Ik was gemiddeld 4 dagen per week in de Crossfitbox te vinden en vond het lekker om zo nu en dan ook nog een rondje te rennen. Toen kwam corona en viel het hele sporten weg. Ik dacht dat het een hel zou worden, want sporten was mijn leven. Het was een groot onderdeel van mijn identiteit! Wie ben ik zonder sporten? Maar het tegenovergestelde bleek waar te zijn. Corona heeft mij veel inzichten gegeven. Een daarvan is dat ik sporten niet nodig heb om mij fit, gezond en gelukkig te voelen. Maar voordat ik dat kon inzien en kon accepteren, was er eerst een harde confrontatie met mezelf nodig.
Dat sporten en bewegen goed is voor je lichaam en geest staat als een paal boven water. Nog steeds ben ik daar 100% van overtuigd en adviseer ik mensen om (meer) te bewegen en te sporten. Maar net zoals met voeding (of eigenlijk met alles in het leven) is TE veel sporten niet gezond.
Maar wanneer is iets ‘te veel’ of ‘ongezond’? Ik denk dat het voor iedereen anders is. Maar er zijn een aantal signalen waar je op kunt letten. Signalen die ik zelf niet had opgemerkt (of eerlijk gezegd niet op wilde merken), maar die tijdens de corona opeens als een bom insloegen:
- Symptomen van overtraind zijn, zoals vermoeidheid, prikkelbaarheid, blessures.
Je kent het misschien wel. Je bent gemotiveerd, lekker aan het sporten, maar je lichaam werkt eigenlijk niet goed mee. Een optie is om de signalen van je lichaam te negeren en gewoon door blijven gaan. Tegenwoordig zijn we hier heel erg goed in geworden. Gewoon door blijven gaan tot je echt niet meer kan. Alles moet nog beter, nog mooier, nog fitter en nog sterker. Vermoeidheid, een griepje of het hebben van een blessure komt gewoon niet goed uit. Zo werkte het ook voor mij. Al heel lang loop ik rond met veel pijn in mijn onderrug en stuitje. In plaats van rustiger aan doen of rust te nemen, bleef ik maar door knallen (Ik wilde blijven presteren). Resultaat: alleen nog maar meer pijn. Een blessure betekent echt niet per se dat je moet stoppen met sporten, maar is wel een duidelijk teken van je lichaam dat je rustiger aan moet doen en/of aanpassingen moet doen. Bovendien moet je je lichaam de mogelijkheid bieden om te herstellen. Iets wat ik niet goed genoeg gedaan heb en nu veel last van heb.
- Sporten is een obsessie of verslaving
Zeg jij feestjes, afspraken, werk of andere sociale gelegenheden af om te sporten? Raak je (lichtelijk) in paniek als je een dag niet kunt sporten? Ben je de hele dag bezig met dat ene sportmoment? Ben je alleen nog maar vrolijk als je hebt kunnen sporten? Misschien moet je dan jezelf eens even diep in de ogen kijken en afvragen of sporten wellicht een obsessie of verslaving is geworden. Bij sporten komt endorfine vrij, dit is een hormoon dat je een gelukkig gevoel geeft. Bij een depressie wordt daarom vaak geadviseerd om te gaan sporten. Endorfine is een stofje waar je verslaafd aan kan raken. Sporten kan daarom ook een manier zijn om vervelende emoties niet te hoeven voelen. Sporten ter ontspanning of om af te schakelen is prima, maar ga hier dus niet te ver in. Onthoud, er is meer in het leven dan alleen sporten. Wees eerlijk naar jezelf en bepaal of sporten echt een vorm van ontspanning is, of misschien toch je leven te veel beheerst. Ik durf eerlijk toe te geven dat sporten mijn leven beheerste. Dit was in eerste instantie op een ´goede manier´, maar nu kijk ik hier anders tegenaan. Sporten hoort absoluut in mijn leven, maar moet niet meer mijn leven zijn. Toen ik opeens niet meer kon sporten, merkte ik pas hoeveel het mij had opgeslokt.
- Sporten is een manier om je lichaamsgewicht te controleren
Zou jij ook sporten als het totaal geen invloed zou hebben op je gewicht of hoe je lichaam eruitziet? Sport jij puur om calorieën te verbranden of dat etentje van gisteren ‘goed te maken’? Voel je je dik of ontevreden over je lichaam als je een paar dagen niet hebt gesport? Sporten kan inderdaad ingezet worden bij gewichtsverlies of het ´strakker´ maken van je lichaam. Daar is ook helemaal niks mis mee. Zoals ik al aangaf is sporten goed voor lichaam en geest. Maar als dat de enige reden is waarom je sport, kan het een grote belasting worden en juist stressvol zijn. Dus stel jezelf de vraag: Waarom sport ik? Als je sporten gebruikt als straf voor wat je hebt gegeten of hoe je lichaam eruitziet, dan is het wellicht het overwegen waard om hier iets aan te veranderen.
- Sporten is een enorme opgave en levert stress op
Ik ben van mening dat sporten en bewegen leuk en fijn moet zijn. Als sporten je stress oplevert, kun je je afvragen of het wel gezond is? Daarom is het belangrijk dat je een vorm van sporten en bewegen uitzoekt dat voor jou prettig voelt. Begin klein en breid eventueel verder uit. Soms moet je wel eerst even door een zure appel heen bijten. Al het begin is lastig. Misschien voelt het ongemakkelijk, misschien maakt het je in het begin onzeker, misschien schaam je je, misschien heb je veel spierpijn. Zelfs de meest fanatieke sporters in de sportschool zijn door deze fase heen gegaan. Dus geef niet te snel op en zoek eventueel hulp om met deze onzekerheid om te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen met een fijn gevoel kan bewegen en sporten. Je moet alleen op zoek gaan naar JOUW manier! Voor mij is sporten overigens nooit een opgave geweest en is het nog steeds niet. Mijn valkuil is juist dat ik te fanatiek word.
Mijn manier van sporten was niet meer gezond
Ik vind het lastig om dit te typen, maar zoals je weet ben ik pro kwetsbaarheid. Dus hier komt 'tie': mijn manier van sporten was niet meer gezond. Ik ben over mijn fysieke grenzen gegaan doordat ik niet goed genoeg geluisterd heb naar mijn lichaam. Bovendien was sporten niet alleen nog maar ontspanning, maar neigde het naar een obsessie/verslaving. Ik was zelf niet in staat om op de rem te trappen, dus ik ben ontzetten dankbaar dat corona dit voor mij heeft gedaan.
Mensen die mij goed kennen, weten dat sporten ‘mijn leven’ was. Ik krijg dus ook regelmatig de vraag welke rol sporten op dit moment in mijn leven speelt. Ik heb 4 maanden lang NIET gesport. Ik heb al die tijd geen enkele workout gedaan. Maar ik ben wel blijven bewegen. Ik wandel en ik fiets en op vakantie vind ik het leuk om mezelf fysiek flink uit te dagen. Ik vind het heerlijk om sportief bezig te zijn, dus dat doe ik nog steeds. Maar ik ben op dit moment nog steeds aan het herstellen van mijn rugblessure en doe nog lekker rustig aan.
Ik heb een aantal belangrijke afspraak met mezelf gemaakt wat betreft sporten die jou misschien ook kunnen helpen:
- Mijn lichaam bepaalt. Pijn is Stop!
- Mijn sociale leven gaat voor. Als vrienden bijvoorbeeld vragen om gezellig te barbecueën dan heeft dat voorrang op het sporten.
- Sporten moet zorgen voor plezier, ontspanning en gezelligheid
- Mezelf uitdagen is oké, maar ik wil niet meer ´moeten´ presteren.
Hoe nu verder?
Vorige week vrijdag heb ik voor het eerst weer een Crossfitles meegedaan. Gewoon om te ervaren waar ik in mijn herstelproces sta. Het was fijn om weer in de box te zijn en mijn ‘Crossfitfamilie’ weer te zien. Die heb ik wel echt onwijs gemist! Ook was het een bevestiging dat ik Crossfit gewoon echt een supertoffe sport vind en graag wil blijven doen. Naast een flinke portie gezonde spierpijn, had ik helaas de dagen erna weer veel last van mijn stuitje. Flink balen en confronterend.
Mijn herstel en zoektocht naar een gezonde balans met sporten is nog steeds gaande. Ik gun mezelf de ruimte en de tijd om dit proces aan te gaan en met nieuwsgierigheid te onderzoeken. Op sommige momenten is dat lastig en confronterend op andere momenten ben ik daar oké mee. Dat hoort er nu eenmaal bij en dat is prima! Ik heb in ieder geval geleerd dat ik mij ook goed, gezond en fit kan voelen zonder fanatiek te sporten. Ik heb het niet meer ‘nodig’ zoals ik het voorheen ‘nodig’ had. Dat is fijn om te ervaren!
Hoe is jouw relatie met sporten?
Reactie plaatsen
Reacties