Ben jij de gekookte kikker?

Er is ooit eens een bioloog geweest (en daarna nog een paar), die een experiment deed met kikkers om te onderzoeken waar hun temperatuurgrens ligt. Hij zette een kikker in een pan water en bracht deze langzaam aan de kook.

Beetje luguber, ik weet het. 

Het verhaal luidt, dat als je het water heel langzaam opwarmt (0.02 °C per minuut) de kikker geen poging doet om te ontsnappen. Het resultaat: een gekookte kikker 🐸. De reden waarom de kikker er niet uitspringt, is (naar verluidt) doordat de kikker zich niet bewust is van de veranderende omstandigheden, omdat het zo subtiel is. Echter, als je de kikker er pas in stopt als het water al warm is, dan springt deze er onmiddellijk uit.

Na wat gestruin op internet, kwam ik erachter dat dit zomaar een 'broodje-aapverhaal' kan zijn. Ik ga het zelf niet testen in ieder geval.

Maar dit verhaal wordt veel gebruikt als metafoor voor menselijk gedrag en daar kan ik best wel in mee. Grotendeels omdat ik - zoals ik al schreef - mezelf wel eens herken in die gekookte kikker.

En wellicht jij ook, want...

🐸 Misschien begon jouw lijnpoging heel onschuldig. Gewoon iets minder snoepen en voor je het goed en wel door had, zat je opeens verwikkeld in een enorme eetstrijd en was je de gekookte kikker.

🐸 Misschien begon het snaaien in de avond heel onschuldig. Maar zonder dat je het door had, zat je opeens elke avond met een zak chips op de bank en was je de gekookte kikker.

🐸 Misschien begonnen de eetbuien heel onschuldig, 'ach, vandaag was echt een zware dag' en voor je het wist, werd eten de enige manier om met de zwaarte van het leven om te gaan. De gekookte kikker.

🐸 Misschien ging de gewichtstoename zooooo langzaam en subtiel, dat je niet doorhad dat je 'opeens' 10 kg was aangekomen en was je de gekookte kikker.

🐸 Misschien waren het allemaal kleine dingen die jouw emmertje vulde, druppel voor druppel. Opzichzelfstaand geen grote dingen, maar zonder dat je het doorhad was jouw emmertje opeens vol en was je de gekookte kikker.

🐸 Misschien besefte je opeens dat je vervreemd bent geraakt van je partner, maar heb je niet door gehad dat jullie door de jaren heen steeds verder uit elkaar zijn gegroeid en was je de gekookte kikker.

Hoe heeft het zo ver kunnen komen?

Waarom had ik niet eerder dit of dat?

Sommige veranderingen zijn zo subtiel, dat je niet door hebt dat je meegezogen wordt in een vicieuze cirkel, zoals die van diëten.

En als je eenmaal door hebt dat je in een pan kokend water zit, is het heel lastig om te ontsnappen. Je bent de uitgang kwijt en je bent inmiddels helemaal GESLOOPT. Emotioneel en fysiek vermoeid, doordat je al die jaren bezig bent geweest met aanpassen en overleven.

Het mooiste is natuurlijk voorkomen dat je de gekookte kikker wordt. De enige manier om dat te doen is regelmatig bij jezelf inchecken, zowel fysiek als mentaal als emotioneel:

• Hoe voel ik mij?
• Hoe voelt mijn lichaam?
• Waar heb ik nu behoefte aan?
• Hoe zit het met mijn energie?
• Waar sta ik op de honger- en verzadigingsschaal?
• Ben ik nog gelukkig in mijn relatie, werk, leven?
• Enz., enz...
  
  

Ook als je al de gekookte kikker bent, is bovenstaande uiteraard belangrijk. Even pas op de plaats of misschien wel een stapje terug:

• Wat is er gebeurd?
• Hoe is dit ontstaan?
• Wie of wat heb ik NU nodig, om uit die pan met kokend water te ontsnappen?
• En wat kan ik volgende keer doen, om dit te voorkomen?

Het is nooit te laat om het tij te keren. De eerste stap is bewust worden van en erkennen dat je de gekookte kikker bent. 


Liefs 🦋