Eetbuien als gevolg van 'human doing gedrag'

Herken jij je hierin?

‘Niets’ doen voelt alsof je lui bent, alsof je kostbare tijd verspilt én waardeloos bent. Dus ga je altijd weer op zoek naar nieuwe taakjes, to do’s, nieuwe uitdagingen…

Kijk, ik vind het supermooi als je gedreven bent, ambitieus bent en vol passie in je werk kunt storten. Maar wanneer ‘presteren’ onderdeel is geworden van je identiteit, van wie jij bent en wat jou waardevol maakt, dan wordt het spannend.

Het wordt spannend omdat je waarschijnlijk niet meer kan stoppen met presteren, je hersenen niet meer even kunt uitschakelen, je niet meer mentaal en fysiek kunt herstellen, want op het moment dat je even ‘niets’ doet word je heel onrustig.

Herkenbaar?

Dan ben je waarschijnlijk geen ‘human being’ die waardevol genoeg is door gewoon te ‘zijn’ (being), maar een ‘human doing’ die zich alleen waardig of goed genoeg voelt door constant bezig te zijn (doing).

En hier zit een link met eetbuien!

Ons autonome zenuwstelsel – dat betrokken is bij automatische processen in het lichaam zoals ademhaling, spijsvertering en stofwisseling – bestaat uit twee delen:

• Sympatisch zenuwstelsel: Dit gedeelte richt zich op overleven op korte termijn. Het zorgt ervoor dat jij bij ‘levensbedreigende situaties’ in een staat van alertheid komt en reguleert je vecht-of-vluchtreactie.

• Parasympatisch zenuwstelsel: Dit gedeelte doet juist het omgekeerde en zorgt ervoor dat je tot rust komt en dat er ruimte is voor herstel en opbouw.

Wanneer je constant bezig bent, jezelf pusht, bezig bent met presteren, kan het sympatisch zenuwstelsel overbelast raken. Je lichaam krijgt namelijk van jou geen ruimte om mentaal en fysiek te herstellen. Op ten duur ga je merken dat je minder kan focussen en concentreren, je prikkelbaar wordt, je minder energiek voelt en minder goed weerstand kan bieden aan verleidingen.

Sommige mensen kunnen dit heel lang vol houden en hierdoor ook redelijk succesvol worden (wat dat ook mag betekenen), omdat je bereid bent om alsmaar door te gaan en er andere dingen voor op te offeren.

Maar je lichaam zal ergens jou een halt toe roepen als jij dit zelf niet doet, want je zenuwstelsel kan simpelweg niet de hele dag op maximale toeren blijven draaien. Ergens moet er een momentje van rust zijn, een momentje van herstel.

ETEN TO DE RESCUE!

Eten biedt jou de kans om je hersenen even uit te schakelen, het zorgt heel even voor rust en ontspanning, zonder – en dit is belangrijk - dat je het gevoel hebt dat je ‘niets doet’, lui bent en je tijd verdoet. Je bent namelijk bezig. Je bent heel druk bezig met eten.

Is er herkenning?

Ik heb al vaker benoemd dat het oplossen van eetbuien niet een kwestie is van meer wilskracht en discipline en bij ‘human doings’ al helemaal niet! Wilskracht en discipline zijn misschien wel een van de oorzaken waarom je eetbuien hebt.

Nog harder vechten en je best doen is niet de oplossing. Je moet, helaas, aan de slag met de onderliggende oorzaak van jouw ‘human doing’ gedrag. En nee, gewoon proberen jezelf te dwingen meer rustmomenten in te plannen, meer te mediteren of een weekendje naar de spa gaan lost het probleem niet op. Was het maar zo simpel hè?

Nee, er moet verder worden gekeken. Wat maakt dat jij de noodzaak voelt om altijd maar bezig te zijn? Wat maakt dat jij je niet waardevol genoeg voelt door gewoon te ‘zijn’? Wat gebeurt er als je even rust neemt? Welke gedachtes en overtuigingen heb je dan? Welke gevoelens en emoties ervaar je?

Soms is het een stukje eigenwaarde waar we mee aan de slag moeten gaan en vooral leren om jouw plekje in te nemen. Staan voor wie je bent. Je zelfverzekerd voelen.

Soms moet er gekeken worden naar thema’s als ‘controle’. Wat maakt dat je dit zo hard nodig hebt? Wat maakt dat je niet in staat bent om dingen los te laten totdat alle problemen zijn opgelost? Totdat alle taken afgerond zijn? Totdat alle mensen om je heen tevreden zijn? Wat natuurlijk onmogelijk is, waardoor je je constant zorgen blijft maken, blijft overdenken en analyseren…

Perfectionisme is ook zo’n boosdoener. Wat maakt dat het in jouw ogen nooit ‘goed genoeg’ is? Dat jij niet ‘goed genoeg’ bent? Dat je niet ‘goed genoeg’ presteert? Hoe vermoeiend is het als je constant moet voldoen aan die hoge eisen die jij aan jezelf stelt?

En weet je, vaak is het al het bovenstaande want het zijn onbewust aangeleerde gedragingen die met elkaar verweven zijn. Tel daar ook nog eens bij op dat je waarschijnlijk te weinig eet en heel veel eetrestricties, want je wilt die eetbuien natuurlijk wel compenseren +  je slaapt waarschijnlijk ook nog eens slecht door al dat gepieker + je wordt ook nog elke dag geconfronteerd met de (social) media waarin het perfecte plaatje als norm wordt neergezet (terwijl het eigenlijk de uitzondering is).

 Logisch dat je eetbuien hebt, don’t be so hard on yourself!

Hopelijk kun je nu ook zien dat eetbuien heel weinig met eten te maken hebben. En als je er klaar voor bent om niet langer meer te vechten, maar aan de onderliggende oorzaken te werken, dan zul je verstelt staan hoe lichter het leven kan zijn.

Vandaar mijn holistische, maar down to earth, aanpak waarin ik kijk naar de (neuro)biologische, psychologische en sociale factoren van eetgedrag.

Wil je hier graag mee aan de slag? Vraag dan een gratis en vrijblijvend oriëntatiegesprek aan.

Liefs Lieke