Een geheim wapen voor slechte dagen

De schone schijn ophouden

Ik heb best wel wat lopen worstelen door de jaren heen. Sterker nog, ik worstel nog steeds zo nu en dan. Met mijn gevoelens, mijn emoties, mijn angsten, met mijn innerlijke criticus die altijd wel iets te zeuren heeft, met wie ik wil zijn en wat ik wil doen in dit leven. Nou ja, ik worstel gewoon met mezelf en het leven.

Maar dat worstelen is prima. Het hoort bij het leven en soms moet je even door een dal voordat je weer verder je berg op kunt klimmen (de metafoor over de berg). Een leven zonder worstelingen is naar mijn idee maar een half leven. Die worstelingen zijn dus helemaal geen probleem, daar vindt juist de meeste groei plaats. De manier waarop je met deze worsteling omgaat en de oordelen die je er aan koppelt zorgen voor problemen.

Je vermoeid voelen, je down voelen, je verdrietig voelen, enzovoorts zijn gevoelens waarmee we binnen onze cultuur een negatieve associaties hebben. Want als je deze gevoelens hebt, kun je niet maximaal presteren en als je niet maximaal kunt presteren kun je niet voldoen aan de norm van beter, mooier, sneller, …-er, en als je niet aan deze norm kunt voldoen… tja dan faal je, dan ben je zwak. Dat is het oordeel dat we vaak koppelen aan deze gevoelens.

Maar laat me meteen één ding heel duidelijk maken. Je bent niet vermoeid of down, of verdrietig omdat je faalt als persoon of omdat je zwak bent of niet slim genoeg bent. Nee, je bent vermoeid of down, of verdrietig omdat je té lang door bent gegaan. Te lang de schone schijn hebt opgehouden. Te lang over je grenzen heen bent gegaan.

Nog harder je best doen om maar aan de …-er’s  te voldoen is niet de oplossing. Maar wat is dan wel de oplossing?

Belasting versus belastbaarheid

Binnen de (kracht)sport spreken we van belasting versus belastbaarheid. Om progressie te kunnen boeken in je trainingen zonder blessures (!), moet er een evenwicht bestaan tussen belasting en belastbaarheid. Soms betekent dit echter ook dat je op ´slechte dagen´ op een lagere intensiteit, met een lagere weerstand en met minder volume moet trainen.

• Belasting is alles wat je fysiek maar ook psychisch ondergaat gedurende de dag en tijdens je training. Bijvoorbeeld de intensiteit van je trainingen, de gewichten die je gebruikt tijdens je training, de duur van je trainingen. Maar ook de stress die je gedurende de dag ervaart in je werk of bijvoorbeeld je relaties zorgen voor een belasting.

• Belastbaarheid is wat jij fysiek en psychisch kan verdragen. Je belastbaarheid wordt bepaald door de kwaliteit en hoeveelheid slaap, je voedingspatroon, hoe je omgaat met stress en of je voldoende rust en ontspanning hebt gedurende de dag.
  
  

Tijdens een training breng je het lichaam uit balans en ontstaan er kleine scheurtjes in de spiervezels (microtrauma). Als reactie hierop herstelt het lichaam en past het zich aan de nieuwe situatie aan. Deze spierschade is nodig om progressie te boeken en uiteindelijk je belastbaarheid te vergroten. Maar dit heeft alleen effect als je volledig herstelt van je trainingen (principe van supercompensatie). Je lichaam wordt sterker tijdens rust en herstel, niet van de training zelf. Wanneer je niet volledig herstelt van je training en de belasting hoger is dan je belastbaarheid, dan krijg je last van blessures. 

Nu vraag jij je misschien af wat dit te maken heeft met je down voelen?

De valkuil van door blijven gaan!

Wanneer jij niet lekker in je vel zit, is je belastbaarheid verlaagt. Je kunt veel minder hebben en bent sneller geëmotioneerd. Één verkeerde opmerking van je vriend of vriendin en je schiet meteen uit je slof. Herkenbaar?

Altijd maar door blijven knallen en proberen de schone schijn op te houden, zorgt er vroeg of laat voor dat je breekt. Je vermoeid voelen, down voelen, verdrietig voelen zijn letterlijk signalen van je lichaam die aangeven dat het tijd is om even een stapje terug te doen (interoceptief bewustzijn). Het is een signaal om dingen te verwerken en te herstellen, zodat je belastbaarheid weer omhoog kan gaan. Ertegen vechten heeft echt geen zin!

Je lichaam reageert altijd met een vertraagt effect. Als je gedurende een periode door blijft gaan en je gevoelens blijft negeren, dan zet je lichaam daar uiteindelijk een periode tegenover waarin je niet meer normaal kunt functioneren. Voor een korte periode kom je daar nog wel mee weg, maar als je belasting lange tijd te groot is geweest ten opzichte van je belastbaarheid, dan loop je uiteindelijk een mentale en/of fysieke blessure op. ALTIJD!