Ga in gesprek met je innerlijke saboteur

Toen ik zo'n 20 jaar geleden aan de slag ging met mijn eetprobleem (m.n. eetbuien) en de achterliggende oorzaken van mijn eetprobleem (dat waren er heel wat) was er een deel van mij dat behoorlijk heeft lopen saboteren.

• Het deel wat mij wil beschermen voor pijn

• Het deel dat mij wilde beschermen voor teleurstelling

• Het deel van mij dat mij wilde beschermen voor verandering. 

Dat deel wilde niet veranderen, ondanks alle ellende dat het eetprobleem mij bracht. Ondanks alle lichamelijke ongemakken, de schaamte, de schuldgevoelens, de angsten en de eenzaamheid.

Ik begreep toen nog niet waarom, waardoor ik constant boos op mezelf werd. Maar achteraf gezien is het alleen maar logisch. Want als ik de achterliggende oorzaken van mijn eetprobleem zou oplossen, had ik geen enkel excuus meer. 

• Geen excuus meer om een hele middag lekker op de bank te hangen en de chips een koekjes in een sneltreinvaart naar binnen te werken
  
  

• Geen excuus meer om mij even lekker terug te trekken en te isoleren. Te verstoppen. 
  
  

• Geen excuus meer om taken die ik spannend een vervelend vond uit te stellen, omdat ik nu eenmaal gehoor moest geven aan de eetdrang. 
  
  

• Geen excuus meer om te eten, zodat ik dingen niet hoefde te voelen
  
  

• Geen excuus meer om mijn overprikkeld brein en lichaam te ontladen met eten...
  
  

Ik zou geen excuus meer hebben en ik was doodsbang wat er met mij zou gebeuren. Ik was bang dat ik het niet aan kon. 

En daarom waren er delen in mij die mij saboteerde om stappen te zetten. Een stemmetje in mijn hoofd die mij vertelde dat ik nu eenmaal een eetprobleem had en ik daar niks aan kon veranderen. Een stemmetje dat mij vertelde dat ik het toch niet zou kunnen. Een stemmetje dat zei dat ik niet zou overleven zonder mijn eetbuien. 

Ik ben uiteindelijk in gesprek gegaan met dat deel in mij, niet om het nog meer macht te geven, maar om het te begrijpen. Want uiteindelijk na heel wat jaren duwen en vechten, kwam ik tot het besef dat mijn aanpak 0 effect had. 

Dus ik ging in gesprek met mijn saboterend deel om te begrijpen wat er aan de hand was. 

• Begrijpen waarom het mij zo graag willen beschermen. 

• Begrijpen waar het bang voor was. 

• Begrijpen wanneer het voor het eerst die rol op zich heeft genomen
  
  

En vooral ook vragen wat het nodig had een hoe we toch samen verder konden, zonder elkaar in de weg te staan in het bereiken van ons doel. 

Ik heb dat deel van mij bedankt voor haar zorgen en dat het mij heeft willen beschermen tegen pijn, verdriet en teleurstelling. Ik bedank dat deel van mij vrijwel elke dag, want ze is er nog steeds en ze mag er zijn. Ze heeft immers het beste met mij voor. 

Gelukkig hebben we samen andere fijne en helpende manieren gevonden om mij te beschermen en veiligheid te bieden. Een dat is heel fijn!

• Ik heb nu de tools om mijn zenuwstelsel te reguleren als ik overprikkeld, gespannen of bang ben (zonder eten daar altijd voor te hoeven inzetten)
  
  

• Ik heb EINDELIJK geleerd om met oncomfortabele gevoelens om te gaan en deze toe te laten (zonder daar eten altijd voor te hoeven inzetten)
  
  

• Ik ben gestopt met het volgen van strikte eetregels en ben gaan luisteren naar mijn mentale en lichamelijke behoeftes (zodat mijn lichaam zich veilig voelt en niet meer om eten hoef te schreeuwen)
  
  

• Enzovoorts!!

We hebben allemaal verschillende delen in ons. Jij ook:

• Je hebt een deel dat jou wil beschermen
  
  

• En een deel dat pijn en trauma's uit het verleden met zich meedraagt en deze projecteert op het hier & nu. 
  
  

Maar gelukkig - en dit is ontzettend belangrijk om te beseffen - hebben we ook een autonoom deel. Dat deel is nieuwsgierig en compassievol en kan met de andere delen in gesprek gaan en leren om ze gerust te stellen en ermee samen te werken.

Probeer vanuit dat deel regelmatig even in te checken bij jezelf en te kijken of alles nog in een prettige balans is. Al jouw delen zijn welkom, ze hebben het beste met je voor. Ze willen alleen graag gehoord en geholpen worden. 

Dus ga dat gesprek aan en vraag:

• Waar wil je mij voor beschermen?
  
  

• Waarom wil je mij daarvoor beschermen? Waar ben je bang voor? Wat denk je dat er gaat gebeuren als je mij niet zou saboteren? 
  
  

• Vanaf welke leeftijd ben je daarmee begonnen? En hoe oud denk je dat ik nu ben? (fun fact: mijn saboterend deel dacht dat ik 3 jaar was en toen ik haar vertelde dat ik inmiddels een volwassen vrouw ben, moesten we samen lachen)
  
  

• Bedank dat deel voor de goede intenties en benoem dat jullie vanaf nu samen zullen werken. 
  
  

• Vraag wat heb dat deel nodig heeft om zich veilig te voelen? Hoe kunnen we samenwerken?

Ik weet dat dit misschien heel suf of zweverig kan klinken, maar dit heeft mij in ieder geval een heel stuk vooruitgeholpen. 

Ben jij er klaar voor om je excuses los te laten in dit nieuwe jaar?

Liefs 🦋