Ik pas niet in het leven dat heel veel mensen leven

Als klein meisje was alles mogelijk, niets was te gek en angsten kende ik niet. Zonder na te denken klom ik in bomen, maakte ik salto’s en stapte ik op mensen af. Kinderen leggen zichzelf namelijk weinig beperkingen op. Ze beginnen gewoon en genieten van alles om zich heen. De wereld is een grote speeltuin! Maar op het moment dat je naar school gaat, verdwijnt deze onbezonnenheid beetje bij beetje. Althans bij mij.

Wat als je het gevoel hebt dat dit allemaal niet klopt?

Op het moment dat je naar school gaat leer je wat ‘normaal’ is. Je leert hoe jij je moet gedragen en wat er van je verwacht wordt. Je gaat naar school, doet een opleiding en gaat werken. Je gaat samenwonen, trouwen en krijgt kinderen. Maar wat als je niet aan dit plaatje kan voldoen? Wat als je het gevoel hebt dat dit allemaal niet klopt?

Ik heb geprobeerd het ‘normale’ pad te bewandelen. Ik ben naar school gegaan, heb hard gestudeerd en een diploma gehaald. Maar al die tijd heb ik het gevoel gehad dat ik vast zat. Ik heb mij laten meesleuren in wat normaal is. Hoe het hoort. Maar ik liep uiteindelijk vast. Want na het afronden van mijn opleidingen (toegepaste psychologie en master sociologie) wist ik het opeens niet meer. Wat moet ik nu? Waarom heb ik eigenlijk deze opleidingen gevolgd? Heb ik de keuzes die ik heb gemaakt vanuit mezelf gemaakt of omdat het zo hoorde? Omdat ik het leuk vond of omdat ik iets moest bewijzen?   

Ik ervaarde alleen maar angst

Na mijn afstuderen heb ik een aantal maanden niks gedaan, echt helemaal niks!! Ik vond het doodeng, maar het was nodig om verder te kunnen. Door al het studeren, presteren en bewijzen was ik mezelf kwijtgeraakt. Ik moest mezelf weer herontdekken. Wie ben ik? Wat wil ik? waar ligt mijn hart? en welke plek wil ik innemen in deze wereld?  

Ik vond het lastig om mij niet te laten beïnvloeden door mensen uit mijn omgeving. Iedereen, maar echt iedereen kwam met adviezen. Want het is echt niet ‘normaal’ om na je studie niks te doen. Je hoort zo snel mogelijk te gaan werken en fulltime bezig te zijn met solliciteren. Alweer die druk om mee te moeten, druk om het ‘juiste’ te doen. De paniek sloeg toe. Niet bij mezelf, maar bij de mensen om mij heen. Ik ervaarde alleen maar angst, want ik deed iets wat niet normaal was.

Je hart volgen betekent lef hebben

Ik ben nog steeds een angsthaas. Ook al lijkt het heel stoer dat ik mijn eigen onderneming heb opgestart. Elke dag ben ik bang dat het mij niet gaat lukken, dat ik zal falen en dat ik mensen teleur ga stellen. Maar ik doe dit omdat ik weet dat ik niet in het ‘normale’ leven wil blijven hangen. Dus ik ben uit mijn comfortzone gestapt. Ik ben de uitdaging aangegaan, niet wetende hoe het allemaal gaat lopen. Maar ik weet dat leven vanuit angst, keuzes maken vanuit angst mij niet gelukkig zal maken. Je hart volgen betekent lef hebben, je hart volgen betekent schijt hebben, je hart volgen is vooral jezelf zijn. En dat ga ik doen……