Dit is wat ik dagelijks tegen mezelf en ook tegen mijn cliënten zeg. Want we willen altijd zo graag en het liefste alles, nu meteen.
Maar als 'ALLES, NU METEEN' niet lukt, zijn we geneigd om niks te doen. 'Dan laat ook maar...'
Het 'alles' werkt zo verlammend. Omdat het zo groot, en veel en ver weg is. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken (ja cliché , maar waar).
Daarom vraag ik vaak: Wat is het minimale wat je nu wél kunt doen? Wat is jouw 'iets'?
Dat 'iets' werkt als een *katalysator*. Niets leidt doorgaans tot niets. Maar iets leidt vaak wel tot iets.
Al is het maar een gevoel. Een gevoel dat je iets voor jezelf hebt gedaan.
Tijdens een coachsessie vertelde een cliënt laatst, dat ze vastzat. Ze kreeg zichzelf letterlijk en figuurlijk niet in beweging. Ik vroeg haar wat het minimale was, wat ze nu zou kunnen doen... één ding...
Ze keek mij een beetje *beschamend* aan en zei: 'Nou, als ik mij zo voel, heb ik nooit zin om mijn make-up er 's avonds af te halen, maar misschien kan ik dat dan doen?'
Perfect!
Dat was de enige opdracht die ze meekreeg voor die week. Nu kun je denken, wat een slechte coaching. Maar...
That's where de magic began. Want daarmee kwam ze weer in beweging. Het bleef niet bij de make-up eraf halen.
Toen ze 2 weken later in mijn praktijk verscheen, bleek dat ze ook de routine in haar eetpatroon terug had gevonden. Het zijn precies deze kleine dingen, die ervoor zorgen dat je na een terugval in oude patronen (spoiler: dat zal altijd wel eens gebeuren ), de draad weer op kunt pakken.
Het is niet 'alles of niets'.... het is IETS!
En nog een extra tip: kijk altijd eerst naar wat je méér kunt doen voor jezelf, voordat je jezelf restricties oplegt.
Dus begin niet met 'ik moet MINDER snoepen', maar met ik wil meer groente eten of ik wil meer plannen, structuur in boodschappen doen, meer rust nemen, vaker mijn grenzen aangeven, meer luisteren naar mijn behoeftes, enz, enz....
Wat een verademing toch? Ik zou zeggen, doe er 'iets' mee.
Liefs 🦋
Reactie plaatsen
Reacties