Je gelukkig voelen… dat willen we natuurlijk allemaal.
Het ironische is alleen, dat hoe meer je geluk najaagt, hoe ongelukkiger je wordt. En hoewel we dat misschien allemaal diep van binnen ergens wel weten, blijven we toch jagen op dat ultieme geluksgevoel.
We zijn altijd bezig met meer, beter, groter, slanker, want wellicht ben je dan wel gelukkig? Maar dat idee is gewoon complete onzin en ook nog eens slopend!
Evolutionair gezien is het wel te begrijpen natuurlijk. Onze hersenen zijn ingesteld op standje ‘overleven’. Alle functies hebben als doel de kans op overleven zo groot mogelijk te maken. Ons brein ziet altijd gevaar en is nooit tevreden.
Voor onze voorouders was het van levensbelang om angsten te hebben. Degenen die tijdens het jagen op wilde beesten angst ervaarden (waardoor ze alert bleven, voorzichtig waren en doordachte keuzes maakten), waren degenen die de meeste kans hadden om te OVERLEVEN.
Voor onze voorouder was het ook van levensbelang om nooit tevreden te zijn. Degenen die altijd op zoek gingen naar méér voedsel, hun schuilplaatsen bleven verbeteren en versterken en zich bleven voortplanten, waren degenen die de meeste kans hadden om te OVERLEVEN.
Fantastisch hoe ons brein geprogrammeerd is… Alleen, niet voor de tijd waarin we nu leven.
We leven in een tijd (en in een land) waarin we eigenlijk geen echt ‘gevaar’ meer kennen. De meeste van ons hebben méér dan ze nodig hebben om te overleven. Eten is er in overvloed, onze huizen bieden meer dan voldoende bescherming en (laten we eerlijk zijn) voortplanting is ook niet per se noodzakelijk om als 'soort' te overleven, want we zijn inmiddels al met heel erg veel.
Maar onze hersenen hebben die memo nog niet gekregen. Ondanks dat we meer dan genoeg hebben om te overleven, zijn onze hersenen nog steeds niet tevreden. Méér, méér, méér… Niet om jou gelukkig te maken, maar om te ´OVERLEVEN´.
Geen wonder dat mensen worstelen met hun eetgedrag, geen wonder dat mensen angst en paniek ervaren, geen wonder dat er dagelijks mensen uitvallen als gevolg van een burn-out.
Lieve jij! Er is niks mis met jou. Voordat ik dit wist, was ik constant in gevecht met mezelf. Ik begreep niet waarom eten zo’n macht over mij had. Ik begreep niet waarom ik niet gelukkig kon zijn en het nooit ‘goed genoeg' was. En daardoor was ik altijd boos op mezelf en voelde het alsof ik altijd faalde. Nu kan ik het wat meer relativeren. Dat betekent overigens niet dat het leven daardoor makkelijker is, maar het is wel een beetje lichter.
Ik hoop dat deze informatie jou ook helpt om meer rust in jezelf te vinden en al die zelfhaat los te laten. Je hoeft niet meer te jagen (letterlijk en figuurlijk). Jouw hersenen zijn fantastisch en het bedoelt het goed, maar je hoeft er niet meer altijd naar te luisteren. Jij hebt de mogelijkheid om anders te kiezen.
Liefs van mij!
Reactie plaatsen
Reacties