‘U moet stil blijven liggen, mevrouw’ benadrukt ze nog even voordat ze mij het MRI-apparaat inschuift. Ik voel mij net een worst in een Hema-hotdogbroodje als ik in de scanner lig. Een beetje claustrofobisch is het wel ja, maar als ik mijn ogen sluit, merk ik er weinig van.
Maar die paar woorden doen direct iets vreemds met mij…
‘De volgende scan duurt 3 minuten’ hoor ik opeens een andere mevrouw door de koptelefoon zeggen. Oké we gaan beginnen. Opeens word ik mij ontzettend bewust van mijn lichaam.
IK MAG NIET BEWEGEN!!
Ik voel mijn oogleden trillen en een spiertje in mijn arm trekt samen. ‘Shit, zal dit al te veel beweging zijn?’
De kies, waar ik een wortelkanaalbehandeling heb gehad en waar een staafje in achter is gebleven, begint een beetje pijn te doen. Van tevoren heb ik een vragenlijst in moeten vullen. ‘Of ik metaaldeeltjes in mijn lichaam heb?’ want dan kan de MRI niet doorgaan.
‘Ik heb toch duidelijk aangegeven dat ik dat staafje in mijn tand heb zitten. Ze zeiden dat het geen probleem is, maar toch voel ik opeens mijn kies… wat als dat staafje straks toch uit mijn kies wordt getrokken door het magnetische veld…’
‘Stop Lieke…. Heb vertrouwen, het zit vast tussen je oren’
Het lawaai van de MRI stopt. Een paar seconde later wordt mij medegedeeld dat de volgende scan 1,5 minuut duurt. Mijn hele lichaam voelt gespannen. ‘Was ik als zo gespannen toen ik ging liggen? Of ben ik langzaam alles gaan aanspannen? Heb ik bewogen? Zullen ze dit gaan zien op de scan’…?
En zo ging het nog even door. Elk kriebeltje, plopje, beweginkje in mijn lichaam voelde ik. alles! Alleen maar vanwege één zin: ‘U moet stil blijven liggen mevrouw’. Mijn brein vertaalde dit naar: ‘Je mag NIET bewegen (Danger!)’
Dat heeft hetzelfde effect als wanneer iemand tegen je zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken, of aan een groene krokodil. Vervolgens zitten je hele hersenen vol met roze olifanten en groene krokodillen.
>> Of wanneer iemand tegen je zegt dat je geen koolhydraten mag eten. Je hebt opeens zin in alles waar koolhydraten in zit. Zelfs de dingen die je eigenlijk helemaal niet zo bijzonder vindt.
>> Of wanneer je constant te horen krijgt dat je slank moet zijn en dus niet te veel mag eten. Je hebt waarschijnlijk nog nooit zo’n honger gehad.
En zo kan ik wel even doorgaan…
Dit is een normale reactie van een goed functionerend lichaam. Ons beschermende lichaam doet constant voorspellingen om de homeostase (balans) te bewaken en bij een dreigend tekort zal het overgaan tot de constructie van een lichamelijke prikkel in de vorm van een lichaamssensatie.
Honger, dorst, beweegdrang, energiebesparing, enz.
Dus énkel de gedachte dat je iets niet mag eten (mentale restrictie), kan je lichaam al als dreiging ervaren (help er komt een potentieel energietekort aan!). Als reactie daarop zal het lichaam het hongerhormoon Ghreline gaan afscheiden, waardoor je trek krijgt.
Moraal van het verhaal: Doe jezelf een plezier en stop met denken in schaarste (eetrestrictie). Dan heb je al een probleem minder in je leven.
Liefs
Reactie plaatsen
Reacties