Wanneer je gelooft in meritocratie dan geloof je dat als je maar hard genoeg je best doet, je ‘alles’ kunt bereiken wat je wilt. Dan geloof je dat de mate van succes het gevolg is van jouw eigen verdiensten & inspanningen.
Of je gelooft dat als je maar hard genoeg manifesteert, je alles kunt bereiken wat je maar wilt (aldus law of attraction)*.
Afvallen, succesvolle ondernemer zijn, carrière maken, je eetbuien bedwingen, gezondheid, zwanger worden, enz. zou allemaal mogelijk moeten zijn als je maar hard genoeg je best doet.
Maar wat als het niet lukt? Wat als je ondanks je harde werken (en al je manifesteer inspanningen) je niet het resultaat bereikt wat je voor ogen had?
Wat als je geen grammetje bent afgevallen, ondanks dat je ontzettend hard je best hebt gedaan? Wat als je toch een eetbui hebt, ondanks dat je er ontzettend hard tegen gevochten hebt? Dan heb je dus keihard gefaald.
Stomme domme jij…
Dat is de wrede illusie van meritocratie. En stiekem geloven heel veel mensen hierin. Boos worden op jezelf omdat iets niet gelukt is. Jezelf streng toespreken dat je volgende keer nog harder je best moet doen. Jezelf verwijten dat je blijkbaar niet op de juiste manier gemanifesteerd hebt.
Maar weet je, ondanks je harde werken kun je nog altijd falen en dat is helemaal oké. Succes is namelijk veelal het gevolg van toeval. Soms zit het leven tegen, soms zit het leven mee. Dat betekent niet dat jij als persoon gefaald hebt. Het geeft alleen aan dat iets (nog) niet gelukt is of dat je gewoonweg even pech hebt. Misschien is er een andere aanpak nodig, misschien was het niet het juiste moment, misschien had je de verkeerde mensen om je heen, enz.
Hiermee bedoel ik overigens niet, dat het geen zin heeft om hard je best te doen. Toeval geeft namelijk de voorkeur aan mensen die voorbereid zijn. Hard werken vergroot de kans op slagen en heeft dus zeker nut. Maar naast ‘hard werken’ is er nog iets anders nodig, namelijk (zelf)compassie.
Zelfcompassie is hier het toverwoord. Daarmee bedoel ik dat je vriendelijk bent voor jezelf. Dat je accepteert dat je zo nu en dan fouten maakt, net als ieder ander menselijk wezen. En dat je hier begrip voor kunt opbrengen.
Hard werken zonder enige zelfcompassie is wreed en onmenselijk.
Je gedrag afkeuren mag, maar jezelf afkeuren is niet oké!
Dus mocht je jezelf betrappen op een meritocratische gedachte, denk dan even aan deze blog en kijk of je een vleugje zelfcompassie kunt toevoegen.
Liefs 🦋
* Ben jij een manifestatie junkie? Mijn excuses als ik je beledigd hebt. Dit is mijn (onpopulaire) mening en het is helemaal oké als jij er anders over denkt. Als het voor jou wél werkt dan ben ik alleen maar super happy voor jou, want daar gaat het uiteindelijk om!
Reactie plaatsen
Reacties